किनाराका अलिखित संवेगहरू

कर्खा कोट र कोतका समयका कल्पान्त गाथाहरू–
हुड्कामा विरुदावली पयरमा छन् घाउ–टाँकाहरू !
फाटेको इतिहासको छ पगडी कर्नाल भोकै बजे,
पैताला रगताम्य माथ–तनमा रङ्गीन धाजा सजे !
–। १ ।–
पैकेला झगुला र खाँक्कर तिनै लोकोक्तिका आँखर,
पुर्खाका पदचाप कोरस कला संस्कारका पाहुर !
सारा वस्त्र सिलाउने ‘बलबिरे’ निर्वस्त्र आफैँ किन ?
ढाल्ने शस्त्र सुवीर ‘जग्गु तिरुवा’ सन्त्रस्त काँप्ने किन ?
–। २ ।–
मान्छेको अकथा– अजात भँवरो, जा बागबाटै पर ?
ज्वालामा समशान्ति जप्छ घनले लोहारको आफर !
टोर्नाडो बनिदिन्छ बादल भने विध्वंस नाच्दैन र ?
एकै आँगनमा फुले बहुलता के देश हाँस्दैन र ?
–। ३ ।–
काली सिन्धु पुगी हिमाल नभुली फर्केर दर्किन्छ कि ?
सेतीका सुइना बगे कति भनी मेची सुसेलिन्छ कि ?
भ्रष्टाचार अछूत हुन्छ बुझिनस् ? ए बुर्जुवा–गल्प जा !
मान्छेका मनभित्र बोधि–समता फुल्ने नयाँ कल्प आ !
–। ४ ।–
हे प्यारा नगरा, अनेक धुनमा आशा बजा देशका !
हुड्केली अब नाच्नुपर्छ बटुली संवेग सीमान्तका !
माटो खोज्दछ अर्म–पर्म–पसिना उम्रिन्छ के जातले ?
नेपाली नवचेत बुन्नु छ मिली बुट्टा नयाँ तानले ।
–। ५ ।–

नेपाल प्रज्ञा प्रतिष्ठानद्वारा असार ९ गते सोमबार आयोजित राष्ट्रिय कविता महोत्सव–२०७६ मा
द्वितीय स्थान प्राप्त गरेको कविता